Złoże solanki położone w miejscowości Zabłocie w gminie Strumień, eksploatowane było od jego udostępnienia odwiertem „Korona” w roku 1892. Solanka była stosowana od przełomu XIX i XX wieku do celów leczniczych (kąpielowych i inhalacyjnych), początkowo pod nazwą „Zablaczer Kronenjodwasser”.
Zakład górniczy ujmuje wody reliktowe ciepłego morza mioceńskiego, zalegające na dużej głębokości: 300 - 650 m ppt., stanowiące swoisty zakonserwowany ekstrakt algowy a aktualnie złoże wody leczniczej - jodkowej, chlorkowo-sodowej, bogatej w konieczne dla zdrowia minerały – jod, wapń, magnez i żelazo oraz w cenne mikroelementy: krzem, stront i bor. Jest to typowa woda podziemna głębokich poziomów geologicznych, izolowanych od powierzchni. Woda posiada terapeutyczną, bardzo wysoką zawartość jodu – średnio 135 mg/l, maksymalnie stwierdzoną 139 mg/l i żelaza ok. 10 mg/l.
Solanka z odwiertu „Korona” w Zabłociu, stosowana jest jako surowiec kosmetyczny i balneologiczny.